Begin 2016 wilde ik graag een nieuwe reu kopen, zo onverwant mogelijk aan mijn eigen teven voor de zo nodige genetische variatie. Lydia Hutchinson van de bekende Amerikaanse Cairn Terrier kennel of Wolfpit vroeg ik daarom om een reu. Ik kan me nog herinneren dat ik tegen haar zei dat uiterlijk van de hond op dat moment van minder belang was dan de stamboom. Met andere woorden: het nut voor de fokkerij stond boven het uiterlijk voor de show. In september 2016 werd een nestje geboren dat aan mijn (afstammings)wensen voldeed (heel veel Amerikaans en heel weinig Europees “bloed”). Uit dit nest kreeg ik een reutje, die ze omdat hij naar Nederland ging Caledonian Dutch Penny of Wolfpit noemde, ze zei er bij: “ik snap dat je hem geen Dutch gaat noemen”. De kinderen vonden dat de pup Trump moest heten, maar wij waren daar niet zo enthousiast over. Uiteindelijk kozen we voor de naam Nacho, met toch een Mexicaanse knipoog naar de (toenmalige) president van de USA.
Toen Nacho bijna 6 maanden oud was gingen we naar Amerika om Nacho op te halen en werden daar gastvrij ontvangen door Dwight en Lydia. Omdat het vliegtuig van New York naar Washington erg vertraagd was en wij pas heel laat in de avond in Middletown aankwamen werd de kennismaking met Nacho en zijn zus uitgesteld tot de volgende dag. De volgende ochtend zagen we 2 gestroomde pups door de tuin rennen en we zeiden tegen elkaar, “laten we hopen dat een van die 2 Nacho is”. Gelukkig was dat inderdaad zo.
Eerder had Lydia al gemaild dat er toevallig het weekend dat wij er waren een aantal shows in de buurt waren en of ik het leuk vond om naar 1 van die shows te gaan met Nacho. Natuurlijk leek ons dat leuk, een geweldige kans om eens een Amerikaanse show mee te maken, Amerikaanse exposanten te leren kennen en Amerikaanse honden te zien. Dat ‘in de buurt’ was trouwens relatief, bij ons zouden we zeggen dat het wel erg ver was.
Nacho was ingeschreven in de klas met jongste pups, geheel onwetend van het Amerikaanse systeem ging ik met Nacho de ring in, een grote groep met jonge reuen. Nacho gedroeg zich als volleerd shower en won zijn klas met een verbijsterde eigenaar aan de andere kant van het lijntje, die een gekleurd lintje kreeg. De enthousiaste reacties van de mede-exposanten waren hartverwarmend. Er volgden nog allerlei klassen en op een gegeven moment zeiden de omstanders dat ik weer de ring in moest. Rondjes lopen met een hele groep, op en neer, Nacho werd voorop gezet (logisch hij kwam uit de jongste groep) maar achter ons werden honden gewisseld en uiteindelijk eindigde Nacho inderdaad op de eerste plaats. Geen idee wat hij gewonnen had maar hij kreeg weer een lintje, nu een andere kleur. Aan Lydia, die helemaal uit haar dak ging, gevraagd wat Nacho nu gewonnen had. Hij bleek Winners Dog geworden te zijn, en het was nog een Major ook. Abacadra dus. Maar uiteindelijk begreep ik dat het kampioenspunten waren voor de Amerikaanse Kampioenstitel. Daar heb je er verschillende van nodig en er moeten minimaal 3 Majors bij zijn (dat betekent dat je geen Amerikaans Kampioen kan worden als je alleen op kleine shows je punten wint, het is dus niet zo eenvoudig). Op een gegeven moment werd Nacho weer de ring in geroepen, weer een flinke groep honden. Dat bleek uiteindelijk te gaan om de beste van het ras. Lydia won met de teef, reeds Amerikaans Kampioen, BOB. Op de tweede plaats kwam Nacho met weer een ander lintje, Best of Winners. M.a.w. hij was de beste Cairn, die geen Amerikaans Kampioen was. Wat een dag…. In de loop van de middag, Lydia moest de erering in dus we moesten wachten, gingen we lunchen. Ik had een karretje met hotdogs gezien dus dacht ik dat we daarheen zouden gaan, maar nee, er werd in de diverse auto’s gestapt en met een grote groep Cairn Terrier exposanten naar een Subway 20 kilometer verderop gereden….. al weer een bijzondere ervaring voor ons. Heel gezellig!!
Eenmaal weer bij Lydia thuis begreep ik dat zij het wel erg leuk zou vinden als Nacho bij haar terug zou komen om de Amerikaanse titel af te maken en zo vertrokken Jesse, Nacho en ik in maart 2019 naar Washington. We leverden Nacho af bij Dwight en Lydia en genoten van een zonnige vakantie in Florida.
Lydia nam Nacho in haar showteam op en al snel kwamen de volgende kampioenspunten binnen. Eenmaal werd hij daar zelfs door een beroepshandler geshowd omdat Lydia andere verplichtingen had die dag. Op 4 mei 2019 werden de laatste kampioenspunten, die nodig waren voor de titel Amerikaans Kampioen, binnengehaald op de show in Bucks County.
Caledonian Dutch Penny of Wolfpit in Shawnee, weer Best of Winners 
Caledonian Dutch Penny of Wolfpit, Best of Winners in Wilmington
Halverwege juni vloog ik weer naar Washington D.C., nu om Nacho weer op te halen en te kijken naar de Amerikaanse pups van Nacho. Dwight en Lydia hadden een tuinfeest georganiseerd om mij kennis te laten maken met veel Amerikaanse fokkers, allemaal even aardig en geïnteresseerd. Iedereen had wat lekkers voor de lunch en stoelen om op te zitten mee genomen.
Nacho, Best of Winners in Bucks County en new American Champion
Nacho’s Amerikaanse avontuur was een top ervaring!