Onze jongste Cairn Terrier heet Chum, meestal Chum van Bummelen genoemd. Hoe dat “van Bummelen” erbij gekomen is, weet niemand meer. Maar in elk geval gaat onze Benjamin met een zeer uitgebreide naam door het leven.
Sinds januari vergezelt Chum van Bummelen mij twee keer in deweek naar mijn werk. Vóór u nu denkt dat dat zielig is voor de hond, kan ik u verzekeren dat Chum het een zaligheid vindt om mee te gaan. Vroeger sliep hij graag uit, nu meldt hij zich tegen zevenen in de keuken, vlak voor mijn vertrek. Dan wordt hij samen met de andere Cairn Terriers uitgelaten. Bij thuiskomst blijft hij voor de voordeur zitten wachten. Hoewel hij heel goed weet dat hij maar twee keer in de week mee mag, heb il het vermoeden dat hij ’t liefst iedere dag mee zou gaan ….. Wat Chum van Bummelen in de Rijswijkse toren allemaal beleefd tijdens zijn werkzaamheden is niet bij te houden, maar ik zal u een indruk proberen te geven.
Bij aankomst op z’n werk wordt iedereen begroet, waarbij hij duidelijk onderscheid maakt. Sommige mensen wenst hij heel enthousiast een goede morgen, anderen, die niet zo dol op honden zijn, moeten genoegen nemen met een vriendelijk kwispelen van zijn staart. Verschil moet er zijn tenslotte! Maar …. zo gek bekeken is het niet, nu de mensen die een beetje bang zijn aan Chum en aan zijn manier van doen gewend zijn, wordt Chum van Bummelen door hén begroet!
Ik probeer Chum zo veel mogelijk op mijn kamer te houden. Niemand moet last van hem hebben. Nu gaat dat prima, een paar maanden geleden gebeurde er af en toe een ongelukje. Tijdens een vergadering lag hij los onder de tafel te slapen. Halverwege werd koffie geserveerd. Na afloop van de vergadering pakte ik mijn spullen en riep Chum, …… maar geen gehoor. Blijkbaar was hij tussentijds, bij binnenkomst van de koffie, opgestapt. Ik aan het zoeken. Aan iedereen verderop in de gang gevraagd of Chum bij hem was. Antwoord: “Nee, maar hij is hier wel geweest, toen hij weer vertrok is hij linksaf” gegaan. Meneer van Bummelen had dus een hele gezellige middag gehad. Nadat hij alle kamers had afgewerkt en bij iedereen een bezoekje had afgelegd is hij door iemand teruggebracht naar mijn kamer. Inderdaad, daar lag hij lekker te slapen in zijn mandje. Ondertussen had ik een angstig kwartiertje beleefd, ik zag meneer van Bummelen in staat om op de negende verdieping in de lift te stappen en bij een stop op een willekeurige verdieping de lift weer te verlaten. En dan wordt het zoeken!
Op een dag wilde ik iets wijzigen in een tekst die al was opgeslagen op de PC. Ik had Chum daarom meegenomen naar de kamer van Marina, de secretaresse. Chum werd vastgebonden aan de bureuastoel. Zelf ging ik op de stoel zitten om mijn tekst te veranderen. Toen de telefoon begon te rinkelen nam Marina ‘m op, het bleek een gesprek voor mij te zijn. Ik stond op en nam de telefoon over. De nodige hilariteit ontstond: ik was vergeten dat de stoel op wieltjes stond …… Chum rende over de gang, met de stoel vrolijk rollend achter hem aan.
Veel collega’s weten inmiddels dat Chum een Cairn Terrier is, maar nog niet allemaal. Chum ging mee naar een vergadering in Utrecht, na afloop liep ik met een collega van een ander Ministerie naar het Centraal Station. Onderweg kocht ik een broodje kroket, mijn collega wilde de hond wel even vasthouden. Ik zag een mevrouw naar hen toestappen en ik hoorde haar vragen: “Mevrouw is dat een Cairn Terrier?”. Stilte …. Toen kwam het triomfantelijke antwoord: “Hij heet Chum”.
Sommige collega’s leren Chum dingen, die wij hem hebben trachten af te leren. Op een middag wilde ik in de kantine even een sinaasappel halen. Al snel vond ik iemand die even op Chum wilde passen. Een paar minuten later was ik, gewapend met mijn sinaasappel, terug. Op de gang kwam ik de koffiedame tegen, die me lachend zei: “O, mevrouw uw hòndje, het is geen gezicht ….”. IK met een noodgang naar de kamer waar ik Chum gestald had. Daar zat Chum van Bummelen boven op het bureau met een hele zielige blik te kijken alsof hij zeggen wilde: “Ik kan er niets aan doen, ik ben er niet op geklommen hoor”. Mijn geamuseerde collega bevestigde dat Chum er door hem op was gezet. Blijkbaar heeft onze hondenopvoeding toch niet helemaal gefaald.
Veel gepraat wordt de laatste tijd over de afslanking van het ambtenarenapparaat. Ook op het Ministerie waar ik werk zullen formatieplaatsen moeten worden ingeleverd. Vele grappen worden in deze context over Chum gemaakt. Maar ach, ik denk dat Chum van Bummelen als onbezoldigd ambtenaar zijn diensten nog lang aan zal kunnen bieden.
Eerder gepubliceerd in het Cairn Nieuws van juni 1987