Het is nu al weer drie jaar geleden dat we naar Engeland gingen om een Cairn puppy op te halen. In oktober 1983 is Kylin geboren, eigenlijk is zij een co-productie van mrs Henderson (kennel Twinlaw) en mrs Small (kennel Avenelhouse). Het was in de tijd dat mrs Henderson bezig was met de verkoop van Redletter Cottage. Al haar Twinlaw en Redletter Cairns logeerden daarom bij mrs Small. Toen April loops was werd ze daar door Manfred gedekt. De pups werden geboren en grootgebracht in de huiskamer van de Avenel cottages. Toen de pups acht weken oud waren arriveerde ook mrs Henderson op Avenel. Al snel werd besloten dat het voor ons bestemde teefje in de huiskamer van mrs Henderson gehuisvest zou worden, samen met drie hoogbejaarde Cairn-dames, Pip, Dinah en Maggie. Als ze alleen was, zat ze in een grote puppyren, maar zodra mrs Henderson klaar was met haar werk in de kennels mocht Kylin los door de kamer rennen. Haar eerste spurt was altijd richting kachel en daar plofte ze dan vlak voor de warmtebron op de grond. Ruim drie maanden oud verhuisde dit kleine blonde Cairntje, ontzettend ondeugend en (toen al) bijdehand naar Amsterdam.
Kylin was al weer twee jaar oud toen mrs Small ons bezocht in Nederland. Ze kwam de deur binnen. Kylin hoorde haar stem en stond te gillen in de woonkamer. Ze was door het dolle heen toen mrs Small bij haar kwam. Kroop op schoot en likte haar waar ze maar bij kon. Het verbaasde me wel een beetje, omdat Kylin helemaal niet zo uitbundig van aard is. In de week dat mrs Small in Nederland was, week Kylin zo min mogelijk van haar zijde. Het was duidelijk dat Kylin haar herkende, uit vroegere tijden. En zo gek is dat ook niet. Ik heb altijd het idee dat pups die bij ons geboren zijn, ons herkennen als ze later op bezoek komen.
Maar, wat gebeurde er vorige week? Ik had snel de post uit de brievenbus gehaald en die op de tafel in de zithoek neergelegd zonder te bekijken wat de postbode ons die dag gebracht had. Er waren andere dingen die meer haast hadden. Terwijl ik naar de deur liep zag ik Kylin naar de tafel lopen, haar poten op tafel leggen en snuffelen in de post. Vervolgens begon ze heel hard te kwispelen en haalde voorzichtig één brief uit de stapel. Deze brief werd in de bek genomen en naar haar mand getransporteerd, waar de brief grondig werd besnuffeld en afgelikt. Inmiddels nieuwsgierig geworden liep ik naar de hondenmand toe om te kijken wat voor brief voor Kylin nu zo uitermate interessant was. Het eerste wat ik zag was een Engelse postzegel en vervolgens de adressering, die van de hand van mrs Small bleek te zijn…
Ja, ik wïst dat Cairn Terriers meestal heel vlug van begrip zijn en ik wïst dat Kylin heel slim is (soms zelfs uitgekookt) maar deze demonstratie had ik zelfs van haar niet verwacht.
Eerder gepubliceerd in het Cairn Nieuws van maart 1987