Het is de dag na Sinterklaas. Ik zit heerlijk op de bank met een grote beker thee en een restje banketstaaf te lezen in het boek en te luisteren naar de CD, die de goede Sint gisteren bij ons afleverde. Omdat het zonnetje schijnt spelen Zepp, Sera en Ike, drie Cairn Terrier pups van 11 weken- buiten in de puppyren.
Het boek is vermakelijk, de CD mooi, de thee lekker (om over de banketstaaf maar te zwijgen!). Langzaam dringt een druppelend geluid tot mij door. Ik kijk op, vreemd, ’t zonnetje schijnt nog. Zou ’t dan misschien de wasmachine zijn? Toch maar even buiten kijken. En daar staan de drie pups, door- en doornat, van top tot teen, kwispelende staarten, twinkelende ogen. Ik kijk naar de lucht – blauw, de zon schijnt echt. En toch, de puppyren staat blank, enorme plassen water. Het druppelende geluid gaat ook door. Raadsel …. Die natuur van tegenwoordig.
Totdat ik opeens zie dat de buitenkraan vol open staat. De pups hebben, terwijl ze aan het ravotten waren, blijkbaar tegen de buitenkraan op staan springen (die aan de muur zit waartegen hun ren staat) en toen die ging sproeien hebben ze er heerlijk onder liggen darren en doorheen gesprongen. Dikke pret!! En dan te bedenken dat ik ze steeds bij het eerste spatje regen naar binnen haal …..
Wie schreef ook al weer dat Cairn Terriers altijd in zijn voor een lolletje?
Eerder gepubliceerd in het Cairn Nieuws van 1992, nr. 1