Zo’n drie jaar geleden wilde ik heel graag nog een keer een dochter van Dutch hebben. Mijn eigen dames zijn allemaal familie van hem, dus zelf een nest fokken met Dutch als papa zat er niet in.
De stoute schoenen aangetrokken en de Belgische Anne-Mie gevraagd of zij nog een keer een nest met Morag en Dutch wilde fokken, voor mij. De omgekeerde wereld natuurlijk want normaal gesproken zoekt de eigenaar van de teef een dekreu uit. Ik realiseerde me dat ik veel vroeg: eigenlijk zou Morag geen nest meer krijgen dus dat nest zou speciaal voor mij gefokt moeten worden en als er een pup uit Belgie naar Nederland zou komen dan moest de pup tot 15 weken bij de fokker blijven. Een hele belasting voor de fokker. Maar Anne-Mie en Guy waren bereid dit voor mij te doen.
En het geluk was met ons, eind mei 2017 werden 5 pups geboren, waarvan 4 teefjes. Wat een keuze!! Onze voorkeur ging uit naar het rode teefje, de smaak Orange Cream van Quality Street’s. De volgende keuze die gemaakt moest worden was de roepnaam van het hondje, na lang denken koos ik voor Gwenn.
Maar ja ……….. Een van mijn puppy-eigenaren wilde weten wanneer de Belgische pup naar Nederland zou komen. “Tsja”, schreef ze “ik weet niet meer hoe ze heet, die Belgische Praline van je”. Hoe toepasselijk, iedereen, inclusief Gwenn zelf, kent de Rode Duivel nu als Praline. What’s in a name!