Begin november deed een kat zijn intrede tussen de Splinterhill Cairns. Mensen waren stomverbaasd dat wij een kat aanschaften, schudden hun hoofd bij het idee van 13 Cairns. ……En het klopt, wij zijn geen kattenmensen. Wij waren op vakantie in Roemenië vorig jaar toen ik een appje van Karolien kreeg: er loopt een muis door de kamer! Nu wisten we dat er muizen in huis waren. Muizen die zich alleen op de vliering ophielden. Dat was vervelend want ze knagen alles aan. Er stonden dus diverse muizenvallen en alle kwetsbare spullen waren in plastic bakken gestopt. Die muizen waren ongelooflijk brutaal, er was er zelfs eentje die een nest gemaakt had in een muizenval. Hoewel vervelend hebben we er nooit een echt punt van gemaakt zolang ze op zolder bleven. Maar muizen in de kamer, nee, dat ging echt te ver. Toen Sabine, onze oude buurvrouw op Facebook deelde dat haar poes 4 kittens had gekregen heb ik haar gevraagd of er misschien eentje bij ons mocht wonen. Het werd een grote, dikke, grijze kater… maar uiteindelijk bleek die dikke kater een fragiel, slank, grijs poesje te zijn….. We hadden als naam voor die dikke kater Lando bedacht (goed passend bij Kimi, de jongste Cairn, die naar Kimi Raikkonen was genoemd). Lando (Norris) is natuurlijk een jongensnaam maar wij hebben het poesje gewoon Lando laten heten. Zorgt wel eens voor verwarring maar Lando en wij zitten daar niet mee.
In eerste instantie ontstond er grote opschudding tussen de Cairns, wat dacht zo’n beest wel om hier te komen wonen. Daar moest op gejaagd worden, onze Cairns hebben allemaal een goed ontwikkeld jachtinstinct. Het kleine poesje van 8 weken moest echt beschermd worden tegen die meute Cairns. Stap voor stap, Cairn voor Cairn, hebben we kat en Cairns aan elkaar laten wennen. Lando had heel goed door dat ze bij de Cairns weg moest blijven en bleef vooral veilig in de gang zitten, onder de kast, op haar paal of in de bench waarin ze gekomen was.
Als eerste mocht ze kennismaken met Ellis, Ellis een hele lieve, makkelijke Cairn en na verloop van tijd ging dat goed. Ellis had een nest van 7 dochters en ach, zo’n klein katje kan er ook wel bij: Lando mocht gewoon bij Ellis drinken en spelen met haar pups. Dat had tot gevolg dat de pups kattenmanieren leerde en de kat op haar beurt leerde zich sommige hondentrekjes aan.
Ook de andere Cairns leerden Lando kennen en ze raakte ingeburgerd. Ze speelt nog steeds heel veel met Ellis, die twee zijn twee pootjes op 1 buik. Heel leuk om te zien.
Lando is af en toe erg onhandig. Ze heeft een vaas met een amaryllis bol in de puppyren bij de pups van Nibb-it gegooid, een lamp in gruzelementen van de kast gemikt en van alles en nog wat van het aanrecht naar beneden gegooid. Maar het beste wat ze gedaan heeft, in de ogen van de Cairns dan, is een net gevulde grote trommel met hondensnoepjes van de kast naar beneden gooien en wel zo juist gemikt dat de deksel eraf vloog. De twee Cairns die die nacht los sliepen in de kamer, Lizzy en Kenzi, hadden toen ik ’s morgens in de kamer kwam wel heel dikke en ronde buikjes……ik heb ze maar geen ontbijt gegeven. De kat maakt zich zo bijzonder populair.
Lando maakt soms een hachelijk avontuur mee. Ze heeft moeite te begrijpen dat de pups Storm en Bailey groter en sterker worden. In principe vinden de pups de poes lief en leuk maar af en toe jagen ze haar toch op. Bij een van die gelegenheden kregen ze het voor elkaar om samen Lando achterover in de grote waterbak van de honden te duwen. Ik hoorde heel benauwd en zielig gemauw uit de keuken komen en kon Lando gelukkig op tijd van de verdrinkingsdood redden. Ze was met recht een verzopen katje.
Lando doet wat van haar verwacht werd, er zijn geen muizen meer in huis en ook niet op zolder. Denk nu maar niet dat ze die muizen vangt want voor zover ik weet heeft ze er nog geen enkele te pakken gehad. Blijkbaar is haar aanwezigheid in huis een reden voor de muizen om bij de buren te gaan wonen die geen kat hebben. Goed geregeld!
Hoewel wij geen kattenmensen zijn (nog steeds niet) is de aanwezigheid van Lando veel leuker dat we ooit hadden kunnen denken. Het is een heel lief, grappig en aanhankelijk katje. Ze haalt de meest bijzondere capriolen uit en als ze lekker uitgestrekt op de bank voor de houtkachel ligt voel je de rust in de kamer.
Lando is toe aan een nieuwe uitdaging, ze wil met de Cairns naar buiten. Elke dag een stukje verder en langer. Ik vind het eng, moet er niet aan denken dat ze niet terugkomt. Honden krijgen wel eens zo’n tracker om zodat je ze terug kunt vinden. Ik ga maar eens kijken of je ook zoiets voor katten hebt. Loslaten is moeilijk!